Bugatti Type 57

Volgens Bugatti-historicus Pierre-Yves Laugier was dit Type 57 het tweede van zeven voorbeelden van de beroemde Atalante, in zijn vroege vorm bekend als de Faux Cabriolet; het had een stoffen dak dat helemaal naar de achterkant van de auto opende, vergelijkbaar met de bovenkant van een Citröen 2CV. Gebouwd in juni 1935, werd hij op 8 juni 1935 geregistreerd op naam van een Lucien Blanc van Agen, die hem daar registreerde als 2049 JV 2. De heer Blanc was een bekende Bugatti-klant, die eerder een Type 35 had gekocht. In zijn eigendom was de Type 57 werd later in 1935 gefotografeerd door Bugatti-liefhebber Jim Byrom bij de Spaanse douane.

Ongeveer een jaar na zijn aankoop verkocht de heer Blanc de Type 57 aan een onbekende eigenaar in Parijs, die hem daar op 7 augustus 1936 registreerde als "6273 RK 5". Deze eigenaar heeft de auto twee jaar in bezit gehad voordat hij hem in september 1938 verkocht aan Georges Pilon de Loynes uit Nantes, waar hij werd geregistreerd als "9941 JH4". De heer De Loyne gaf op zijn beurt de Bugatti, nog steeds in zijn originele kleuren en configuratie, door aan Pierre Douarre, een vliegtuigpiloot die toen studeerde aan de vliegschool van Versailles. Toen hij in 1944 naar het Russische front vertrok, werd het waarschijnlijk achtergelaten in de buurt van Toulon, zijn oorspronkelijke huis, en overleefde het de rest van de oorlog daar, voordat het in augustus 1946 weer op de weg werd gezet door een monteur in Marseille.

Op 26 augustus 1946 werd de auto geregistreerd als "6788 CB4" in de Bouches du Rhone door Jean Filippi, met, enigszins verwarrend, de identiteit van een Type 49, nummer 49258, die vermoedelijk tijdens de oorlog was opengebroken. Op dat moment was de Type 57 nu een drophead-coupé, met behoud van het grootste deel van de originele Faux Cabriolet-carrosserie, maar met het dak verwijderd en de toevoegingen van nieuwe bumpers, chromen achterspatbordbekleding, een opvouwbare voorruit en een bagagerek achter. De heer Laugier is van mening dat de auto op het moment van deze aanpassingen mogelijk was uitgerust met het huidige Type 57-frame van de tweede serie.

Minder dan een maand nadat dhr. Filippi de auto had geregistreerd, werd hij verkocht aan Marcel Maillet, de eerste van een aantal kortetermijneigenaren in Marseille die de Bugatti in bezit zouden krijgen voordat hij in augustus 1949 terugkeerde naar Parijs. Christian d'Epenoux, de latere een bekende verslaggever voor L'Express bekend als "The Baron", kocht de auto in 1956 op een veiling die door Les Domaines in die stad werd gehouden. Helaas kon hij de Bugatti niet lang houden, omdat zijn studiefinanciering noodzakelijk was de verkoop voor de toen opmerkelijke som van 3.000 frank aan Alexandre Babeanu, een chemisch ingenieur.

In 1974 werd de auto gekocht door Bugatti-enthousiasteling Claude Jeangirard uit de Loire-vallei, voor wie hij negen jaar werd onderhouden door de bekende specialist Henri Novo. Jeangirard gaf het in 1983 door aan de bekende en productieve Bugatti-verzamelaar, Michel Seydoux. In eigendom van Seydoux werd de Bugatti zwart en rood afgewerkt door de bekende Carrosserie Lecoq, en de mechanische componenten werden gereviseerd door Gaston Garino uit Puteaux. De huidige collectie kocht de cabriolet vervolgens eind jaren negentig van de heer Seydoux en is sindsdien grotendeels buiten het zicht van het publiek gebleven.

Inspectie van de auto van vandaag toont aan dat, typerend voor Lecoq's kwaliteitsvakmanschap, hij in hoogwaardige cosmetische staat blijft van stuurpen tot achtersteven, aantrekkelijk van uiterlijk zowel van binnen als van buiten. Er is geen serienummerlabel aanwezig en het motornummer lijkt te zijn verwijderd. Op een gegeven moment werd het linker chassisframe op de bovenzijde bij de firewall gestempeld met een Type 46-nummer, 46512, maar dit werd verondersteld te zijn gedaan voor een voorafgaande registratie, aangezien het lettertype niet correct is en het frame is , zoals vermeld, correct voor een Type 57 van de tweede serie. Hoewel de auto ooit tijdens het bezit van de heer Seydoux bekend was als 57668, waarschijnlijk vanwege het kenteken, geeft het Laugier-rapport duidelijk aan dat dit voertuig geen onderdeel van die auto, een Gangloff Stelvio, en is inderdaad 57263 met zijn cabriolet-modificaties en tweede serie frame zoals afgewerkt door Jean Filippi.

Dit is een zeer fascinerende en unieke Bugatti, van bijzonder design en met een fascinerend verleden.

Metropole is uniek , het is 30.000m2 automotive experience, met meer dan 400 auto's en vrachtwagens. Het museum is geopend op zaterdag en zondag van 10:00 tot 16:00. De showroom is geopend van woensdag tot en met vrijdag van 10:00 tot 17:00, zaterdags van 10.00 uur tot 16.00 uur. Wij zitten 25 km van de Duitse grens en zijn heel gemakkelijk bereikbaar via de snelweg.
We kunnen ook transport voor de auto regelen over de hele wereld.---------------



Metropole ist einzigartig, es ist ein 30.000 m² großes Automobilerlebnis mit mehr als 400 Autos und Lastwagen. Das Museum ist nur samstags und Sonnstag von 10:00 bis 16:00 Uhr geöffnet. Der Showroom ist von Mittwoch bis Freitag von 10:00 bis 17:00 Uhr geöffnet, sammstags von 10.00 uhr bis 16.00 uhr.. Wir befinden uns 25 km von der deutschen Grenze entfernt und sind sehr gut über die Autobahn zu erreichen.
Wir können auch den Transport des Autos in die ganze Welt arrangieren. -----------



Metropole is unique, it is a 30,000m2 automotive experience, with more than 400 cars and trucks. The museum is only open on Saturday and Sunday from 10:00 to 16:00. The showroom is open from Wednesday to friday from 10:00 to 17:00 and saturday from 10.00 hour til 16.00 hour.. We are located 25 km from the German border and are very easily accessible by motorway.
We can also arrange transportation for the car all over the world.----------



Wir sprechen Deutsch, we speak English, en natuurlijk ook Nederlands.